sarı kırmızı renklerle değil de
seni beyaz kefenle düşündüğümde;
hayal ettim bir an için ve durdu zaman
ayın yirmi yedisiydi o günü unutamam
yağmurlu bir eylül gününde hayli geç uyandım
içimde kötü bir his, vücudum sanki duyarsız
yavaşça ayaklandım elim televizyona uzandı
flaş haberi gördüğümde ağlayarak uzandım
ne yaptın abi ya! oldu mu şimdi gitmen!
ilmek ilmek içime hüzün işledi birden
karın ve çocuğunla sen antalyaya giderken;
bursa da azrail bekler alpaslan dikmen!
sorunlarımızı dinlerdin tam bir tribün emekçisi
bize hiç somurtmaz hep gülerdin bir melek gibi
stad doluyken sırtını sahaya dönerdin
sarı kırmızı yaşla dolu senin için gözlerim
göremedin aslantepe'yi de aslan abim
orda bir üçlü çekseydik be aslan abim!
bu deplasmanın dönüşü yok ayrıldın zamansızca
taçsız kralımız gibi ayrıldın aramızdan...
gel geçelim ali sami yen sokaktan bestelerle
yürüyelim hadi kalk aslan abim; alpaslan abi
aslanlarını götürmüştün çanakkale'de şehitliğe
metin oktay anısına fidan diktin binlerce
sarı kırmızı yatağında uyu huzur içinde.
cennetteki kombinenle uyu nurun içinde
hediye ettiğin atkılarla şişli camisinde
feneriyle, kartalıyla 5000 kişi
mazimizde olan yüzlerce alpaslan dikmen hikayesi
herkesin tek görüşü; "o benim bir tanemdi"
tribünde zengin fakir arasında bir köprüydün
"galatasaraylık benim için bir yaşam biçimi" felsefesini yürütürdün
vizyonunu aşılamadan önce kindarlardandık
çocuklarımıza anlatacağımız insanlardansın
tonlarca yazdım senin için hep eksik kaldı
doğum günün matemdir bir yanımız eksik artık
kırk üç yaşında göçmen bizce hiç adil değil
supermanim batmanim alpaslan abim benim..
gel geçelim ali sami yen sokaktan bestelerle
yürüyelim hadi kalk aslan abim; alpaslan abi
