karanlığa doydum hep şems'i bekledim
senden sonra izmarit taşan küllüklere sevgi besledim
yalanın aslıymış hepsi sanrıymış
beklentiyle gerçek gördüm ki farklıymış
amiyane şekilde herkese güfte bana nağme
senden sonraki birçok günüm de alelade
cesurun karşısında muhalif tarafta
maşrık mağrip farketmezdi de bırakıldım arafta
yine hayalinin görünmesi
ve savrulan saçlarından şiirin dökülmesi
gülerek karşıladığın ölüm gibi
zorsun söylenmesi gereken bir cümle gibi
şehrin varoşlarısın eski evin mahsenisin
sen çanıma ot tıkayan piyano arpejisin
işle kir tenime eşele daha da in derine
zor olan tek şey bir cümle bir kelime
kir tenime ulaştı
senin öldüren hastalığın gözlerimden bulaştı
iyi cümlenin büyüsüyle sarardı
sonbaharı selamlamış yaprak gibi sarardı
saçma sapan delik deşik gökyüzümde
açardı penceremde doğardı her gecemde
her gelen de aslında her terk eden de
her cümlem her kelimem her hecemde
yine hayalinin görünmesi
ve savrulan saçlarından şiirin dökülmesi
gülerek karşıladığın ölüm gibi
zorsun söylenmesi gereken bir cümle gibi
bir cümle hatta bir kelime vardı
nutkum tutuldu hepsi gırtlağımda kaldı
dökülmedi hiçbiri sanki şakağıma çakıldı
merhaba kadar basitti ama boğazımda takıldı
