çok masumdu o sahilde adımlar
unutur mu kum ve güneş o sahilde adım var
ismini fısıldadım beşinci devirdin
üzüntümü sakladım hep sevincim senindi
uykuluyken gözleri görmeyi
özledim her gece üstünü örtmeyi
kaldım darmadağın
sanmıştım seni bana armağan
ben git demiştim sana alışmadan
en büyük korkundu bana alışmamak
uzaklaşıp rıhtımdan buradan kaçtığında
konaklarsın senyorita şiirin başlığında
ben bir tek yarende dilenip
çarem ne bilirim kalem de bilenir
bak buralara geldiğinde biri var
güle güle papatya kendine iyi bak
sen bir prensestin ben bir sahil balıkçısı
yırttın ağlarımı ben virane kalıntısı
ev belledim birazcık sakin birahaneyi
umarım iyisindir ben tükenmiş bir haldeyim
aslında bence umut vardı zahir halde
hepsini çöpe attın unutmadı fakirhanem
demir alsa bir nara
devinir evine konup bağıra çağıra
eminim benim sevinir deli çocuk gibi
çılgınca söyler hislerini umarsız bir arsız gibi
hepsini boşverdim yüksek doz tanju okan
cenaze evi sanki matemle doldu odam
ben bir tek yarende dilenip
çarem ne bilirim kalem de bilenir
bak buralara geldiğinde biri var
boğuşuyorum batakta çav bella papatya
